به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

نسخه محبت، بهترین به روز رسانی یک زندگی مشترک

تاریخ انتشار: ۶ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۳۹۷۰۰۸

ده سال از زندگی مشترک شان گذشته بود، تصور می‌کرد همه چیز به قدری عادی شده که مثلا اگر ازدواج هم نکرده بود شرایطش با الان فرقی نداشت، انگار دیگر هیچ حس و حالی به ادامه نداشت و همه چیز برایش حالت خنثی گرفته بود، اگر کسی از او درباره ازدواج می‌پرسید قطعا پاسخ می‌داد که همان چند سال اولش جذاب است! اما واقعا چرا اینطور بود که ازدواج همان چند سال اولش جذاب بوده؟ هیچوقت خیلی دقیق دراین رابطه فکر نکرده بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هر روز از سرکار به منزل می‌رفت، شام می‌خورد، می‌خوابید و فردایش دوباره سرکار و این چرخه هر هفته تکرار می‌شد، هیچ هیجانی در زندگی اش نبود، نه اینکه همسرش بد باشد، اتفاقا اصلا نه حرفی نه حدیثی و البته نه محبتی! رسیدیم به کلمه کلیدی! «محبت»!

مدتی بعد که با هم به خاطر همین زندگی یکنواخت نزد روانشناس رفتند، فهمیدند که تازه باید برای ارتقای یک زندگی مشترک هم تلاش کرد، وگرنه همه چیز طبیعی است که بعد از مدتی یکنواختی جای خود را به زیبایی‌های یک زندگی می‌دهد. در نهایت هر دو فهمیدند که چه مجرد باشند و چه متاهل برای ارتقای شرایط زندگی شان هر چند وقت یک بار باید به قول مهندس‌ها خود و زندگی شان را آپدیت کنند! عشق و محبت هم بهترین آپدیت یک زندگی مشترک است یعنی خودشان را به روز کنند، چطور و چگونه را دیگر با کمک روانشناس پیدا کردند.

از مهم‌ترین مراحل زندگی هر فردی ازدواج است، آنقدر مهم است که حتی از قبل آن نیز مهم‌تر است چرا که دیگر تمام زندگی فرد را تحت الشعاع قرار می‌دهد و هیچ چیزی جدا از آن وجود ندارد. همه خوشبختی‌ها و احساس رضایت‌ها یا نارضایتی‌ها و ناخوشنودی‌ها دیگر بدان بستگی است، اما از این هم مهمتر این است که وقتی انتخابت را کردی و وارد یک رابطه زناشویی شدی، چطور باید آن را حفظ کنی و مهمترین پایه هایش چه چیز‌هایی هستند. مثل پایه‌های یک میز یا حتی چرخ‌های یک ماشین که همه با هم باید متعادل باشند. عشق و محبت همان تعادل یک زندگی است همان چرخ‌ها یا همان پایه‌های یک زندگی که نباید هیچوقت کاهش پیدا کند، مثل هورمون‌های بدن که اگر یکی یا دو تا زیاد بالا یا پایین شوند همه چیز را تحت تاثیر قرار می‌دهند. همه آرامش‌های پس از آن در زندگی و یا بالعکس استرس‌ها و اضطراب‌ها بدان بستگی دارد.

ما هر هفته با سرفصلی از کتاب «مطلع عشق» همین موقع میزبان نگاه شما می‌شویم تا پای پدرانه‌هایی از یک رهبر فهمیم بنشینیم که برای جزئی‌ترین مسائل زندگی خانواده ما هم نصایحی دارد که اگر بدان عمل کنیم، قطعا پشیمان نخواهیم شد و رضایت را نیز در زندگی مان خواهیم داشت از توجه به سادگی برای شروع یک زندگی و تجملاتی شروع نکردن آن صحبت کردیم تا اعتماد به هم داشتن، عیب جویی نکردن و مسائل دیگر، حال رسیدیم به کلید یک زندگی رضایت بخش یعنی همان عشق و محبت.

از محبت خار‌ها گل می‌شود

رهبر فرزانه انقلاب می‌فرمایند: «زن و شوهر باید به هم محبت بورزند. این اساس خوشبختی است. خوشبختی در این است که زن و شوهر همدیگر را دوست داشته باشند. وقتی محبت باشد، از محبت خار‌ها گل می‌شود. اگر چیز ناخوشایندی هم در همسر وجود داشته باشد، وقتی محبت بود، آن چیز‌های ناخوشایند به کلی رنگ می‌بازد و محبت همه چاله‌ها را پر می‌کند.»

خداوند در قرآن کریم می‌فرمایند: از نشانه‌های قدرت او این است که برای شما از جنس خودتان همسرانی آفرید تا در کنارشان آرامش یابید و در میان شما دوستی و مهربانی قرار داد. یقینا دراین کار نشانه‌هایی است برای مردمی که می‌اندیشند.» پس این نسخه مودت و دوستی را خداوند از اصل و اساس زندگی مشترک قرار داده است، اما چطور باید این نسخه محبت را پس از گذشت سال‌ها از زندگی مشترک دوباره و چند باره تجویز کرد؟

محبوبه بخشایشی، روانشناس خانواده و زوج درمانگر در این باره می‌گوید: «زنان در این راستا نقش خیلی حیاتی و اثرگذاری دارند و با استفاده از تکنیک‌هایی ساده می‌توانند عشق و محبت را در زندگی ودر کنار فرزندان و همسرشان تقویت کنند. استفاده از کلمات محبت آمیز از مهمترین راهکار‌های ابراز محبت است. خیلی از همسران هستند که وقتی چند سال از زندگی مشترکشان می‌گذرد دیگر مثل بالش یا مبل خانه شان با همسر برخورد یا صدایش می‌کنند، دیگر نه عزیزمی، نه جانمی و نه تکنیک‌های دیگری که همه این‌ها شاید به ظاهر اثرگذار نباشد، اما به واقع تداوم بخش نشاط و گرمی در خانواده است.

خیلی از آقایان هستند که در ابراز محبت ضعیف اند و تبحری مثل خانم‌ها ندارند، اگر خانم‌ها پیش قدم بشوند، خیلی راحتتر همسران با آن‌ها در این زمینه برخورد محبت آمیز می‌کنند. برخی خانم‌ها از یک جایی ببعد دیگر می‌گویند اگر کلام محبت آمیز نشنویم، دیگر محبت نمیکنیم یا مثلا اعتراض می‌کنند که چرا او به من محبت کلامی نمی‌کند، درحالیکه باید مداومت داشت تا نتیجه گرفت. ضمن اینکه علاوه بر بیان زیبا و محبت آمیز باید محبت را در عمل نیز نشان داد. در روایات داریم که علی (ع) درباره حضرت زهرا (س) می‌فرمایند که زهرا هیچگاه مرا عصبانی نکرد، مخالف رأیم کاری نکرد و هرگاه به او نگاه کردم، غم و غصه هایم فراموشم شد. در روایات داریم که بانوی اسلاام با احترام کامل با همسرشان همیشه صحبت میکرد و او را عموما با کنیه اش ابالاحسن خطاب می‌کرد.»

وی همچنین می‌گوید: «در جامعه امروز زیاد میبینیم که همسران پس از ازدواج هم خودرایی و خودمحوری خود را حفظ می‌کنند و وقعی به حرف همسرشان نمی‌گذارند و این را مایه مباهات هم می‌دانند، در حالیکه یکی از مسائلی که محبت بین همسران را زیاد می‌کند همین مراعات شأن همسر است. دو نفری که با هم زندگی مشترک دارند تنها به ظاهر با هم عقد نکرده اند بلکه به خواسته‌های هم نیز توجه نشان می‌دهند. حتی شاید گاه پیش بیاید که کاری را دوست ندارند، اما به خاطر طرف مقابلشان بدان تن می‌دهند و به قولی روی همسرشان را زمین نمی‌اندازند؛ بنابراین کمی احترام و از خودگذشتگی محبت را نیز افزایش می‌دهد.»

قدردانی یکی از راه‌های ابراز محبت

خیلی پیش می‌آید برای خانواده‌هایی که دچار از هم پاشیدگی یا بحران روابط با هم می‌شوند که وقتی خانم اعتراض می‌کند که همسرش به او محبتی ندارد، آقا هم می‌گوید که همه چیز را برای همسرش تأمین کرده، ولی باز هم او معترض است درحالیکه این تأمین تنها از بعد مادی بوده!

بخشایشی دراین رابطه توضیح می‌دهد: «این باور غلط است که آقایان تنها به نیاز‌های مادی داخل و بیرون خانه باید توجه کنند، هر چند که همسران در این زمینه هم باید قدردان باشند و هم کلامی و هم غیرکلامی قدرشناسی کنند، اما به واقع این احساس قدرشناسی و محبت باید کلامی هم باشد یعنی اینکه من میبینم توچه زحماتی برای ما میکشی، یا اینکه ما به محبت و حضور تو هم جز مادیات احتیاج داریم. همچنین زن و شوهر بیشتر درباره مسائل مورد علاقه خود با هم صحبت کنند و این خود محبت می‌آورد، هرچقدر که حرف زدن کمتر باشد، این ارتباط هم ضعیف‌تر می‌شود و افراد بعد مدتی تصور می‌کنند که هیچوقت هیچ حسی به هم نداشته اند و اصلا چرا از اول با هم ازدواج کرده اند درحالیکه از ابتدا به هم محبت می‌کردند، اما بعد آن را به فراموشی سپرند.

محبت محتاج تلاش و ابتکار است

در همان مثال اولی که در گزارش آوردیم زن و شوهر تصور می‌کردند که هیچ نیازی به به روزرسانی احساسات و محبتشان به هم ندارند، درحالیکه اینطور نیست رابطه هم، چون مسائل دیگر نیاز به روزرسانی دارد. ضمن اینکه برخی هم تصور می‌کنند که دیگر، چون ازدواج کردند همه چیز تمام شد و نیازی به هیچ عمق بخشی به پیوند‌ها ندارند درحالیکه اگر زندگی زوج‌هایی که سالیان سال مثلا پنجاه تا هفتاد سال هم با هم زندگی کرده اند، بیاندازیم که از زندگی شان رضایت دارند متوجه نکات ریزی از این تلاش‌ها و پیوند قلبی می‌شویم.

رهبر فرزانه انقلاب در این رابطه می‌فرمایند: «اگر می‌خواهید محبت باقی بماند به جای اینکه از طرف مقابلتان توقع کنید که او مرتب به شما محبت کند از دل خودتان بخواهید که تراوش محبت او روز به روز بیشتر شود. محبت بطور طبیعی محبت می‌آفریند».

این جملات کلیدی را باید از طلا نوشت، عشق پاداش عشق است و محبت خود طبیعتا محبت می‌آفریند. هرچند که در دنیای امروز تعبیر بدی از محبت می‌کنند واین عشق‌هایی که در فیلم و سریال‌های غربی، ترکیه‌ای و کره‌ای نشان می‌دهد هیچکدام واقعیت ندارد و اگر به کنه اش بروی همه فیلم است و جز یک هوس بازی جنسی چیز بیشتری نیست و خیلی از جوانان ما هم آن را جدی می‌گیرند و تصور می‌کنند که زندگی در واقع همین است، اما آن محبت و عشق‌ها مبانی انسانی ندارد روی شهوات زودگذر است. خیلی هایشان را اگر ببینیم در واقع هم اتفاق افتاده باشد که فیلم هم نباشد باز هم بعد مدتی به طلاق و جدایی ختم می‌شود.

محبت واقعی همان است که ما در زندگی پدربزرگ‌ها و مادربزرگ هایمان دیده ایم همان که عشقشان رابا یک غذای خوشمزه و چای قندپهلو به هم نشان می‌دادند یا شانه زدن به مو‌های یکدیگر و پیرشدن به پای هم، نه عشق شهوانی چهار روزه که بعد ازآن هم مشخص نیست به کجا ختم می‌شود.

از منظر اسلام آنچه بیش از هر چیز دیگری پیوند محبت بین زن و شوهر را تحکیم می‌دهد، اخاق نیکو پایبندی به یکدیگر است. اگر فضای خانه با فضائل اخلاقی عطرآگین شود کمتر چیزی آن را از بین می‌برد. بحرا دنیای امروز جوامع غیردینی بی توجهی به بعد معنوی است. زندگی زناشویی قوام، تحکیم و استمرارش بر محبت، دوستی، تفاهم، احترام متقابل و رعایت حقوق یکدیگر است و این اختصاص به زن یا مرد تنها ندارد بلکه هر دو باید بدان توجه کنند.

فرزندآوری پایان بخش محبت زوجین نیست

از یک زوجی که از روابطشان تا حدودی ناراضی بودند، شنیده بودم که تا زمانی که بچه دار نشده بودند هیچ مشکلی نداشتند و اتفاقا خیلی هم به هم محبت می‌کردند، اما از زمانی که بچه‌ها یکی و بعد هم دو تا شدند دیگر همه چیز از یادشان رفت و اصلا دیگر محبتی هم به هم نداشتند آنقدر که خانم تصورات نادرستی درباره همسرش کرده بود و همین باعث اختلافاتشان شده بود.

فرزندآوری نباید مانع محبت زوجین به هم شود، فرزندان بخشی از زندگی و مهمترین بخش آن هستند، اما در واقع زن و شوهر نباید همدیگر را فراموش کنند و رابطه دو نفره شان را فدای بچه‌ها کنند هرچیزی باید جایگاه خود را داشته باشد و در این زمینه هم می‌بایست زن و مرد زمان کافی برای همدیگر بگذارند تا خود و رابطه شان به فراموشی سپرده نشود. ضمن اینکه خود بچه‌ها هم باید محبت کردن والدینشان به هم را ببینند و ازآن یاد بگیرند و این خود در تربیت آن‌ها نیز اثرگذار است.

در نهایت اگر از این پس این مطلب را خواندید به خود برگشتید و دیدید که زندگی مشترک تان نواقصی از لحاظ عاطفی دارد ابتدا به خودتان رجوع کرده و علتش را در خود بیایید اینکه کجا‌ها کم گذاشتید، کجا‌ها باید بیشتر تلاش کنید و بامشارکت هم نواقص را رفع و به یک به روزرسانی ناب در زندگی مشترک با هم برسید و بدانید که ازدواج پایان راه نیست، آغازی بر راهی پر از فراز و نشیب است.

منبع: فارس

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: زندگی مشترک به روز رسانی زندگی مشترک عشق و محبت محبت آمیز زن و شوهر یک زندگی همه چیز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۹۷۰۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تجربه تلخ بیماران از نسخه الکترونیکی

ایتنا - هرچند نسخه‌های الکترونیکی مزایایی مانند افزایش ایمنی دارودرمانی، جلوگیری از جعل و تخلف در نسخه، مدیریت بهتر مصرف داروها، کاهش تقاضای القایی و تشخیص و رفع کمبودهای دارویی دارد اما به نظر می‌رسد آسیب‌های روحی و معنوی و گاه مادی این موضوع مانند فشار وارد شدن به بیماران و ازدحام و انتظار به علت قطعی سیستم در برنامه‌ریزی های نسخه‌های الکترونیکی دیده نشده است و لازم است که برنامه‌ریزان به دغدغه‌های بیماران در زمینه نسخه‌های الکترونیک نیز توجه کنند. نسخه الکترونیکی و سامانه تائید نسخ، قرص‌ها را تائید می‌کند اما آمپول‌ها را نه؛ چندی بعد دوباره می‌روم و این بار آمپول‌ها تائید می‌شوند اما قرص‌ها نه؛ اگر فقط آمپول را بگیرم، نسخه می‌سوزد و با این اوضاع نوبت دهی باید دوباره دکتر بروم تا قرص بنویسد و اگر نگیرم مدتی بی آمپول می‌مانم و بیماری عود می‌کند. این پارادوکس نشان می‌دهد یک‌جای کار می‌لنگد!

به گزارش ایرنا و براساس آخرین آمار سازمان بیمه سلامت از ابتدای دی ماه سال ۱۴۰۰ تا فروردین امسال، میزان نسخه‌نویسی الکترونیکی از مرز ۲۹۲ میلیون نسخه گذشته است که البته برخی از آنها در سامانه، تائید نشدند یا اینکه برای تائید، روند دست و پا گیری را طی کرده‌اند.
سامانه اینترنتی تائید نسخ یا نسخه‌های الکترونیکی با هدف کنترل بهتر داروهای گرانقیمت و بیماران خاص در این سیستم راه اندازی شده است. تجربه‌های بیماران اما نشان می‌دهد، استفاده از این سامانه برای آنها بدون دردسر نیست. دردسرهایی از قطعی سیستم و بروز نشدن پزشکان با اینترنت تا تائید نشدن یا تحویل تعداد کمتر اقلام دارویی نسبت به نسخه تجویزی. دردسرهایی که گاه و بیگاه سه ضلع داروخانه، پزشک و بیمار را معطل می‌سازد.
به طور مثال مجید یکی از بیماران به خبرنگار ایرنا گفت: به پزشکی قدیمی و معروف فیزیوتراپی مراجعه کردم اما گویا پزشک سالخورده نتوانسته بود، خود را با سیستم الکترونیکی بروز کند و نسخه کاغذی برایم نوشت و هیچ مرکز توانبخشی، نسخه کاغذی را قبول نکرد.
وی افزود: بالاخره مجبور شدم به پزشک دیگری مراجعه کنم و او برایم نسخه الکترونیکی نوشت اما پول ویزیت قبلی‌ام هدر شد.

بیمار دیگری از این شکایت دارد که هر وقت به دکترش مراجعه می‌کند تا برایش داروهایش را تمدید کند، دکتر از او کد خدمت دارویی را طلب می‌کند و بیمار بینوا هر بار نسخه قبلی همراهش نیست و دکتر با غرولند مدتی دنبال کد دارویی می‌گردد و گله می‌کند که سیستم باز نمی‌شود تا بالاخره نسخه الکترونیکی را تجویز کند.
زهره مادر فرزند بیماری، تجربه دیگری دارد. او به خبرنگار ایرنا گفت که امروز ظهر به آزمایشگاه رفته و مدت طولانی منتظر مانده تا نوبتش شود اما بعد از ۴۰ دقیقه، متصدی آزمایشگاه اعلام کرده است که آنهایی که بیمه خدمات درمانی دارند، بروند چون سیستم قطع است.
وی ادامه داد: متصدی آزمایشگاه از بیماران خواست ساعت ۶ تا ۸ صبح مراجعه کنند چون در آن زمان، سیستم وصل است!

موضوع فقط به به‌روز نشدن برخی پزشکان با دنیای اینترنتی و قطعی سیستم خلاصه نمی‌شود و درباره مشکلات تحویل دارو، اوضاع تقریبا به همین منوال است. مثلا در صف های طولانی دریافت دارو در داروخانه‌های بیماران خاص، هنگامیکه نوبت بیمار می‌رسد، متصدی از بیمار، کد رهگیری می‌خواهد. بیمارانی که کد رهگیری به گوشی آنها پیامک شده از لابلای پیامک ها، دنبال کد می‌گردند و آنهایی که کد رهگیری به علل مختلف پیامک نمی‌شود، با استرس در جیب و کیف خود، دنبال کاغذی کوچک هستند که شماره‌ای خرچنگ قورباغه روی آن نوشته شده و همیشه عده‌ای هستند که اصلا نمی‌دانند کد رهگیری چیست و عجیب تر آنکه پزشک آنها نیز در اینباره چیزی به آنان نگفته است! و این گروه از بیماران مایوس و دست خالی از داروخانه بیرون می‌روند. تازه بیماران خاصی هم که کد رهگیری دارند باید دوباره منتظر باشند تا کد دیگری در همان لحظه برایشان پیامک شود.
اشکالاتی که می‌توان گفت بیماران را سرگردان می‌سازد و مزایای فراوان نسخه الکترونیکی مانند جلوگیری از قاچاق دارو را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد.

تقصیر سامانه یا بیمار؛ عقل شما چه می‌گوید؟
نسخه‌های الکترونیکی یکی از ارکان مهم پرونده‌ سلامت الکترونیک محسوب می‌شود که از نوشتن داروی اضافه از سوی پزشکان و مشکلات نسخه خوانی جلوگیری می‌کند. مزیت‌هایی که قابل چشم‌پوشی نیست اما نمی‌توان چشم‌ها را به روی نقاط ضعف آن هم بست.
در این رابطه به عنوان بیمار به داروخانه خاصی مراجعه کردم که سامانه اینترنتی قرص‌هایم را تائید کرد و آمپول هایم را نه و برای اینکه به سختی نوبت فوق تخصص را گرفته بودم و می‌خواستم نسخه ام نسوزد و از طرفی قرص‌هایم تمام شده بود، همان روز به دکتری که نوبت دهی آسانی داشت مراجعه کردم تا قرص‌هایم را بگیرم اما چون فوق تخصص نداشت، به گفته خودش نمی‌توانست آمپول های کمیاب گرانقیمت تخصصی را تجویز کند.
بعد از چند هفته، هنگام عصر به داروخانه مراجعه کردم و اینبار پس از انتظار در صف، آمپول هایم تائید شد اما قرص‌هایم نه. فقط به اندازه مدت کمی قرص داشتم و نمی‌خواستم دوباره برای ویزیت مرخصی بگیرم و هزینه دوباره بپردازم و متصدی به من توصیه کرد برای تائید نسخه به کارشناس بیمه مراجعه کنم. اما کارشناس فقط صبح ها حضور داشت و من هم دست از پا درازتر برای فردا مرخصی گرفتم و فردا دوباره در صف کارشناس بیمه ماندم تا نوبتم شد. داروی بیمار جلویی من تائید نشد و من نگران، نسخه‌ام را تحویل داده و مشکلم را گفتم و توضیح دادم که دوباره نمی‌خواهم چرخه ویزیت را تکرار کنم و حیرانم که چرا یکبار آمپول تائید نمی‌شود و یکبار قرصم؟
کارشناس بیمه به من نهیب زد که حالا عقلت چه می‌گوید؟ یکه خوردم و این احساس به من دست داد که گناهی مرتکب شده‌ام و به سرعت پاسخ های عقلم را آنالیز کردم: "شاید کارشناس امروز مشکل خاصی دارد و روی مود نیست!؛ شاید تقصیر من است و برای گرفتن قرص باید کمی صبر می‌کردم، حالا چه می‌شد بیماری عود نکند؛ شاید تقصیر پزشک است که معادله نسبت قرص با آمپول را رعایت نمی‌کند؛ اما دکتر که حساب کتاب می‌کند و داروها را برای مدت معینی می‌نویسد و این سامانه است که تعداد یکی از اقلام دارویی را نسبت به نسخه، کمتر تائید می‌کند و معادله را بر هم می‌ریزد؛ شاید..."
که ناگهان به خودم آمدم و دیدم حقیقتا، متصدی منتظر است که من چه پاسخی می‌دهم. پس سینه صاف کردم و گفتم: عقلم می‌گوید اینبار تائید کنید تا شاید از دفعه بعد قرص‌ها و آمپول هایم تصمیم بگیرند با هم تمام شوند!
 
انسولین فقط ۷ تا؛ دیسیپلین عالی و محدودیت واهی
آخرین بررسی‌های وزارت بهداشت نشان می‌دهد، بیش از ۱۴ درصد جمعیت بالای ۲۰ سال کشور یعنی چیزی حدود هفت میلیون نفر ایرانی به دیابت مبتلا هستند و این روند رو به افزایش در آینده نزدیک به بیش از ۱۰ میلیون مبتلا خواهد رسید که تعداد قابل توجهی از آنها از انسولین استفاده می‌کنند و داروی انسولین قلمی، پُر هزینه‌ترین داروی تجویزی در کشور است و همین امر سختگیری زیادی را در تحویل این دارو در نسخه الکترونیکی ایجاد کرده است.
رضا یک بیمار دیابتی می‌گوید: "چند روزی به دنبال انسولین بودم و داروخانه نداشت. روزی به متصدی داروخانه گفتم: من یک هفته است انسولین ندارم و متصدی گفت: تو یک هفته است که نداری و ما یک ماه است که نداریم. نمیدونم قانع شدم و منطقی گفت یا چی …. ولی حرفی واسم نموند. روز بعد به شعبه مرکزی مراجعه کردم و خوشحال که بالاخره موجودی داشت. با توجه به اینکه روزی سه بار و هر بار ۲۶ واحد انسولین می‌زدم، دکتر ۱۶ قلم انسولین تجویز کرده بود. اما گویا سامانه عالم تر از دکتر بود و متصدی گفت برای هر دیابتی فقط هفت انسولین مجاز هستیم. "
وی افزود: هفت قلم را با بیمه حدود ۱۰۴ هزار تومان خریدم اما بعد از شروع به مصرف داروها متوجه شدم پیچ بالای قلم دو تا از انسولین های خریداری شده، خراب است و به ناچار آنها را دور انداختم! طبیعتا چند روز بعد، قرص داشتم و انسولین نداشتم و دکتر بیمارستان برای ۱۰ روز بعد نوبت داد. بنابراین مجبور شدم به داروخانه‌ای بروم و دو قلم انسولین هر کدام به قیمت ۱۹۰ هزار تومان به صورت آزاد بخرم. باشد دیسیپلین نسخه الکترونیکی قبول، اما این چه محدودیتی است که مرا مجبور به خرید داروی آزاد می‌کند.

یک بیمار: سامانه تائید نسخ، میزان لازم دارو را بلد نیست!
بسیاری از بیماران بنا به ملاحظاتی که دارند از نگرانی کمبود دارویی گرفته تا روش‌های خاص نگهداری دارو، همواره مایل هستند قبل از تمام شدن آخرین باقیمانده دارو، آنها را تمدید کنند، سامانه تائید نسخ اما این اجازه را به آنها نمی‌دهد.
شیما که بیماری مزمنی دارد، در این رابطه به خبرنگار ایرنا می‌گوید: سامانه نسخه‌های الکترونیکی، میزان لازم دارو را بلد نیست و به خاطر اینکه من دو قوطی قرص -هر کدام حاوی۳۰ عدد و روزی ۳ تا- در خانه داشتم، نسخه من را تائید نکرد. درحالیکه من یک قوطی را در خانه، یک قوطی در محل کار و یک قوطی در کیف مخصوص مهمانی‌ها می‌گذارم تا در این رفت و آمدها، مدام مجبور به عوض کردن جای قرص‌ها نباشم! و مصرف دارو را فراموش نکنم چون بیماری خطرناکی دارم.
وی اضافه می‌کند: حالا مگر ۶۰ عدد قرص در خانه داشته باشم به کجای عالم برمی‌خورد! تازه زمانی در دوران اوج تحریم، قرص‌هایم گیر نمی‌آمد و موقع تمام شدن دارو، من همیشه دلهره دارم، دارویم دوباره پیدا نشود. گاهی هم بیمار می‌خواهد سفری طولانی برود و مثلا مصرف دو یا سه ماه دارو همراهش باشد. چون بیماری مزمن را فقط نزد دکتر خودم که با پرونده پزشکی ام آشنایی کامل دارد، می‌روم و از سوی دیگر پیدا کردن فوق تخصص در شهرستان برای من سخت است. اما سامانه می‌گوید تعداد دارو فقط برای یک و حداکثر دو ماه!

الزام قانونی و ضرورت توجه به دغدغه‌های بیماران
اجرای نسخه‌نویسی الکترونیک یک الزام قانونی است اما گیر و گورهای آن از مشکلات اتصال اینترنتی و آمادگی نداشتن جامعه پزشکی و برطرف نشدن مولفه‌های بوروکراسی از کد رهگیری گرفته تا محدودیت در تعداد داروهای تائیدی، نقاط ضعفی است که می‌تواند منجر به فشار روحی و روانی و سرگردانی بیمار، سوق دادن او به سمت بازار قاچاق و هزینه‌کرد بیشتر از جیب بیمار برای خرید داروی آزاد یا ویزیت های مکرر بی مورد فقط برای تمدید دارو و اتلاف وقت بیمار شود.
نباید فراموش کرد که جان عزیز است و بیماران برای تامین دارو به هر دری چنگ می زنند و ممکن است در دام قاچاقچیان دارو بیفتند. به طور مثال بر اساس آمارهای سازمان تامین اجتماعی، روزانه ۷۰۰ هزار نسخه الکترونیک در سامانه تأمین‌اجتماعی صادر می‌شود که ۵۷۰ هزار تأیید داروخانه‌ای دارد اما این امر بدان معناست که روزانه ۱۳۰ هزار نسخه فقط در تامین اجتماعی تائید نمی‌شود.

هرچند نسخه‌های الکترونیکی مزایایی مانند افزایش ایمنی دارودرمانی، جلوگیری از جعل و تخلف در نسخه، مدیریت بهتر مصرف داروها، کاهش تقاضای القایی و تشخیص و رفع کمبودهای دارویی دارد اما به نظر می‌رسد آسیب‌های روحی و معنوی و گاه مادی این موضوع مانند فشار وارد شدن به بیماران و ازدحام و انتظار به علت قطعی سیستم در برنامه‌ریزی های نسخه‌های الکترونیکی دیده نشده است و لازم است که برنامه‌ریزان به دغدغه‌های بیماران در زمینه نسخه‌های الکترونیک نیز توجه کنند.